martes, 13 de enero de 2009



Recuerdo los nervios del momento cual cascadas de abalorios moviéndose en mi estómago. ¡Qué bonito fue!
Gracias mamá, Vir, Leticia, Susana, Marisol, Carola, Ana...

2 comentarios:

Leticia dijo...

GRACIAS a ti por hacernos ver la magia que se encuentra tras pequeños cristales de colores.

Yo echo de menos esa sensación de nerviosismo. ¿Tú no?

Mari dijo...

Que derroche de fantasía!!
Felicidades polos dous blogs que creaches e grazas por seguir compartindo risas de cores, ilusións, soños... Que nostalxia por non seguilos un pouco máis de cerca!! ...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...